ΑΝΟΙΞΗ Η ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ;

Από  τον  Σωκρατη  Τσουμελέκα

ΣΣΕ 77

 

Άρχισα  να  νιώθω  αξιοπρεπής.  Λίγοι  άνθρωποι  κατόρθωσαν  να  μου  αναπτερώσουν  την  αισιοδοξία   για  το  μέλλον  της  αγαπημένης  μου  Πατρίδας.  Δεν  ήταν  όνειρο  μα  μια  χειροπιαστή  πραγματικότητα.  Μισό  εκατομμύριο  και  πλέον  Πατριώτες  -Εθνικιστές   βροντοφώναξαν  ,χωρίς  κομματική  γραμμή,  ένα  περήφανο  όχι  στο  Ξεπούλημα  της  ιστορικής  Μακεδονίας  μας.

Άρχισα  να  ονειρεύομαι  όπως  τότε που  ακολούθησα  την  ΕΠΕΝ  και    Ε.Π.  Δεν  γνώριζα  ότι  το  αντάλλαγμα  της  ψήφου  ήταν  διορισμοί  ,βολέματα  και  ευμενείς  μεταθέσεις.  Ήταν  λάθος  μου  .Απ  το  74  και  μετά   η  αξιοκρατία   έχει  μεταναστεύσει  στον  κάλαθο  των  αχρήστων.

Η  όποια  αντίδραση μου( έλλειψη  αξιοκρατίας)  πλούσια  παροχών  με  συχνές  μεταθέσεις  και  δυσμενείς  αξιολογήσεις .  Η  αγανάκτηση  με  έφερε  σε  οικειοθελή  παύση  της  επαγγελματικής  μου  σταδιοδρομίας.  Δεν  ικέτευσα  κανένα  για  δικαίωση  και  επαναφορά.

Όμως  τα  ύστερα  μοιάζουν  με  τα  πρότερα. Ήλθε  ο  ΛΑΟΣ  με  διακηρύξεις  ανεξαρτησίας  περιορισμούς  σπαταλών  απ  του  Μαξίμου  και  την  βουλή  και  άλλες  μπαρούφες.  Πλήθος  συναδέλφων  στα  γραφεία  με  ανιδιοτελή  έμμισθη  υπηρεσία.  Όλοι  τους  εν  δυνάμει  πολιτικοί  και  υποψήφιοι.  Ο  αγώνας  μετά  από  χρόνια  δικαιώθηκε.  Διαφέντευαν  οι  των  Αθηνών.  Οι  της  επαρχίας  άφαντοι.  Κατέρρευσα  όταν  ο πεφωτισμένος  αρχηγός  ψήφισε  τα  μνημόνια.

Καβαλάρης  πλέον   των  ονείρων  μου  ο  Μανιάτης  .Αν  και  σαπιοκοιλιας  μου  τσίγκλησε  το  ενδιαφέρον.  Τα  λέει  καλά  σκέφτηκα.  Τα  τατουάζ  και  τα  ξυρισμένα  κεφάλια  δεν  με  απασχολούν.  Άλλωστε  και  ο  μακαριστός  είχε  πει  στους  νέους  σας  πάω  όπως  είστε.  Είναι  δείγμα    λαϊκής  πολιτικής  σκέφτηκα,  αυτός  ξέρει.  Η  γρήγορη  άνοδος   έφερε  ζάλη.  Πάμε  για  κυβέρνηση.  Αν  και  σιτεμένος  άρχισα  να  πλάθω  αφελή  όνειρα.  Η  στασιμότητα  έφερε  σκέψεις  .  Η  διερεύνηση  των  αιτιών  με  επανέφερε  στην πολιτική  πραγματικότητα.  Ένας  Μανιάτης  ομαδάρχης  με  οικογενειοκρατικη  στερεοσκοπική  δράση.  Όλοι  γι  αυτόν,  χωρίς  αντίδραση , με  αντιγραφή  στρατιωτικών  απωθημένων.  ΕΓΕΡΘΗΤΟ  από  τον  βλάκα  της  προσωπικής  του  φρουράς  για  κάθε  αξιοπρεπή  πετυχημένο  οπαδό η  επισκέπτη.  Η  Βλακεία  σε  υπέρτατο  βαθμό.  Έτσι  γυναίκα,  κόρη,  γαμπρός,  κουμπάρος,  κουμπάρα,  ανίψια   και  λοιποί  συγγενείς  βολεμένοι στο  όνομα  της  κομματοκρατιας.

Πλέον  είναι  η  τελευταία  Ελπίδα  .  Ο  Στρατηγός  ,αρχηγός  ΣΣΕ  το  1973-4 , εμφανίζεται  στο  προσκήνιο.  Η  ιαχή  είναι  τρελός  ο  στρατηγός  με  αναπτερώνει.  Ο  Άνθρωπος  έχει  το  λεγόμενο  πολιτικό  γκελ.  Με  το  παράστημα  προκαλεί  δέος.  Θέλει  να  δώσει  τέλος  στην  πολιτική  παράνοια   που  μας  ταλαιπωρεί  απ  το  74  ; 

ΑΝ  ΝΑΙ  ΕΙΜΑΙ  ΜΑΖΙ  ΤΟΥ