Γράφει ο
Νίκος Χειλαδάκης
Μέχρι την
πτώση του ανατολικού μπλοκ τα πράγματα ήταν σχετικά ξεκάθαρα. Είχαμε από την
μια την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, της «ναυαρχίδας» του διεθνούς
καπιταλισμού και από την άλλη υποτίθεται την πλευρά της εργατικής τάξης, του
προλεταριάτου που μάχονταν για τα δίκαια του ανθρώπου και τα εργατικές
διεκδικήσεις.
Από τα τέλη
της δεκαετίας του ογδόντα με την σταδιακή κατάρρευση του κομουνισμού, ακούσαμε
για πρώτη φορά τον όρο, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Νέα Εποχή, όροι που απαγγέλλονταν
με την προοπτική της επιτέλους υλοποίησης της ευημερίας της ανθρωπότητας, της
κατοχύρωσης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», των «δημοκρατικών διαδικασιών», της
«ανάπτυξης» και της «προόδου». Δηλαδή το αμερικανικό μοντέλο σε όλο του το
μεγαλείο. Όλα αυτά είχαν γοητέψει τον ανίδεο κόσμο στις πρώην κομουνιστικές
χώρες. Εκείνο που κυριάρχησε τις πρώτες μέρες της κατάρρευσης ήταν ότι τα
δυτικά σουπερ μάρκετ γέμισαν από ανθρώπους που σαν τους Ινδιάνους της εποχής
της ανακάλυψης της Αμερικής, γνώριζαν επιτέλους τα αγαθά του καπιταλισμού. Το
τείχος του Βερολίνου δεν έπεσε εξ’ αίτιας ιδεολογικών αιτιών, αλλά εξ’ αιτίας
των καταναλωτικών αγαθών της δυτικής Ευρώπης. Τι κρίμα που οι άνθρωποι αυτοί,
οι νέοι καταναλωτές, γρήγορα κατάλαβαν πως τα αγαθά αυτά έφερναν παράλληλα και
την φτώχια, την ανεργία, την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας με
αποτέλεσμα να πάψουν να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά τα κοινωνικά αγαθά και
τελικά την κυριαρχία μιας άγριας μασονοκίνητης μαφίας που δεν λογαριάζει τίποτα
για την εξυπηρέτηση των εγκληματικών της συμφερόντων. Η εποχή του ξένιαστου
διπολισμού έχει πεθάνει οριστικά……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα ελέγχονται πριν δημοσιευθούν