ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ

Από  τον  Σωκράτη  Τσουμελέκα

ΣΣΕ  77

Μας  τα  έχουν  πρήξει  με  τις  διαπραγματεύσεις.  Στο  τέλος  θα  μας  υποθηκεύσουν  το   μέλλον  με  μια  νέα  υπερήφανη    συμφωνία.  Τα  κομμούνια  δύσκολα  θα  εγκαταλείψουν  τα  όνειρα  του  τρίτου  γύρου.

Υπάρχει  κάτι  πολιτικό  που  να  μας  δίνει  ελάχιστη  Ελπίδα    για  κάτι  καλύτερο;  Υπήρξα  μέλος  και  ψηφοφόρος  της  Χ.Α.  Μετά  τις  πρόσφατες  Ευρωεκλογές  , απεχώρησα  αγανακτισμένος.  Έχω  δεχθεί  επιθέσεις   για  τις  αποφάσεις  μου.  Όμως  η  ακλόνητη  πίστη  στα  ιδανικά  της  φυλής  ,του  πατριωτισμού  και  τα  οράματα  που  εμπνέει  η  ιδεολογία  του  Εθνικισμού  με  χαλύβδωσαν  ώστε  να  δύναμαι  ελεύθερος  να  επιλέγω  το  καλό  της  πατρίδος  σύμφωνα  με  τις  ιστορικές  συγκυρίες.

Έγινε  viral  το  video που  κυκλοφόρησε  πρόσφατα  με  αποσπάσματα  εορταστικής  εκδήλωσης  της  οργάνωσης  .  Δεν  με  πείραξε  ο  τρόπος  χαιρετισμού  που  αναδύεται  απ  την  Ελληνική  Ιστορία  και  αποτελεί  για  εμάς  τους  Εθνικοσοσιαλιστές  βασικό  γνώρισμα  της  διαφοράς  μας  απ  τον  χαιρετισμό  των  κομμουνιστών.

Μελετώντας   το  απόσμασμα  ένοιωσα  ντροπή  για  την  κατάντια  μας.  Είναι  δυνατόν  αυτοί  να  είναι  οι  πολιτικοί  μας  εκπρόσωποι  στο  ΕΘΝΙΚΟ  Κοινοβούλιο;  Ημίγυμνοι  σε  έκσταση  ,άγνωστη  η  αιτία  που  την  προκάλεσε,  να  αλαλάζουν  παίζοντας  ήχους  αμφιβόλου  προέλευσης   ( Είναι  των  λευκών  αλλά  επηρεασμένη  απ  τα  ακούσματα  των  αφρικοαμερικανών);.  Που  ήταν    η  εθνική  μας  μουσική;  Αλήθεια  σε  τι  διαφέρει  η  εικόνα  από  παρόμοιες  συνευρέσεις  αναρχικών;  Είναι  δυνατόν  αυτοί  οι  άνθρωποι  να  είχαν  αξία   στα  χρόνια του  Μπάρμπα  Γιάννη  ή  του  Παπαδόπουλου   ή  ακόμη  να  βρίσκονταν  έστω  και  στις  παρυφές  των  Ταγμάτων  Εφόδου   του  Χίτλερ;  Αυτή  την  εικόνα  παρουσιάζει  το  Εθνικό  μέτωπο  της  Λεπέν;  Αυτοί  είναι  μια  ομαδιτσα  που  η  εξέλιξη  σε  κομματικό  φορέα  τους  αποκατάστησε οικονομικά.  Αλλιώς  δεν  εξηγούνται  οι  αντιδράσεις  με  ύβρεις  που  εκτοξεύονται  σε  διαφωνούντες  δημοσιογράφους  που  τους  δίνουν  το  πολυπόθητο βήμα  έκφρασης.  Είναι  εμφανής  ο  φόβος  απώλειας  των  κεκτημένων.              Είναι  πολλά  τα  Μυρια  της   προσωπικής  μας  βλακείας   που  τους  έδωσε  πολιτική  υπόσταση. 

ΑΣ  ΠΡΟΣΕΧΑΜΕ