Οι «εθνικόφρονες» της ηγεσίας του ΔΗΣΥ προωθούν την Ένωση της Κύπρου με την ... Τουρκία

του Πανίκου Ελευθερίου

Η αγωνία μας για τα όσα τραγικά ζούμε στις δύσκολες αυτές μέρες (των ... εντατικών συνομιλιών για «λύση» συνεταιρικού «κράτους» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα), μας αναγκάζει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Ο τίτλος του παρόντος άρθρου δεν είναι τυχαίος. Έπρεπε να παραπέμπει όσο πιο παραστατικά γίνεται στο περιεχόμενο. Οι κυβερνώντες λοιπόν του ΔΗΣΥ (αναφερόμαστε πάντα στην ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος) που τολμούν κιόλας να αυτοαποκαλούνται «εθνικόφρονες» και έχουν ως σύνθημα τους το γνωστό «την πατρίδαν ουκ ελάττω παραδώσω», με τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους στην διαχείριση του Κυπριακού, μας οδηγούν ουσιαστικά στην Ένωση με την Τουρκία.

Ας μην θορυβηθούν κάποιοι από την «αιχμηρότητα» των διατυπώσεων. Με την ολέθρια πορεία που επέλεξαν οι κυβερνώντες (χέρι με χέρι με το συγκυβερνών στο Κυπριακό ΑΚΕΛ), χάνεται με μαθηματική ακρίβεια η πατρίδα μας και παραδίδεται στις αγκάλες της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, δικαιούμαστε, ως Έλληνες και ως πολίτες ενός δημοκρατικού καθεστώτος, να εκφράσουμε τις απόψεις μας ακόμα και με τον πιο έντονο τρόπο, προσπαθώντας να αποτρέψουμε αυτά που βλέπουμε να έρχονται. Αρνούμαστε τώρα, αντιδρούμε τώρα, για να προλάβουμε το κακό (την τουρκοποίηση της πατρίδας μας), ενόσω έχουμε ακόμα Δημοκρατία. Γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι στην μετά την «λύση» εποχή, η Δημοκρατία θα είναι απούσα και δεν θα υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης. Θα είναι πια αργά για τον Κυπριακό Ελληνισμό!

Όσοι επιμένουν να σκέπτονται, όσοι νοιάζονται πραγματικά για τις επόμενες γενεές Ελλήνων που έρχονται (και όχι όσοι μετρούν ... κομματικά εκτοπίσματα), θα πρέπει να αφυπνιστούν άμεσα. Ο κίνδυνος που διατρέχουμε είναι θανάσιμος! Ας θυμηθούμε το 2004 και ας αναλογιστούμε τι μας περιμένει τώρα. Ας μην ξεχνούμε ότι αυτή τη φορά οι θιασώτες της συγκεκριμένης «λύσης» έρχονται πολύ πιο προετοιμασμένοι και ότι στην Προεδρία βρίσκεται ο αμετανόητος ηγέτης του ΝΑΙ. Μέσα σε κλειστές αίθουσες, στην Κύπρο και στο εξωτερικό (για να μπορεί να έχει πιο πολύ αντίκτυπο ένα ... πιστόλι στον κρόταφο), χωρίς εμείς να γνωρίζουμε τις ανατριχιαστικές «λεπτομέρειες», ξένοι και «δικοί» μας, κλείνουν πονηρά το μάτι ο ένας στον άλλον και δεσμεύονται ότι ... θα φροντίσουν να πετύχουν δύο πράγματα: Πρώτον, να τετραγωνίσουν τον κύκλο με πρόνοιες «λύσης» που θα επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών (για να ικανοποιούν τα εμπλεκόμενα μέρη στις συνομιλίες και να συγχύσουν τον λαό) και δεύτερον, να «πωλήσουν» την «λύση» στους πολίτες με τις μεθόδους που αυτοί γνωρίζουν, παρουσιάζοντας την, ως την «λύση» που θα φέρει ειρήνη, σταθερότητα και ευημερία.

Οι «εθνικόφρονες» λοιπόν της ηγεσίας του ΔΗΣΥ παραδίδουν την Κύπρο στην Τουρκία. Έχοντας ως δεδομένο ότι οι «κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, δεν ασχολούνται με τίποτε διαφορετικό από την νέα έκδοση του σχεδίου Ανάν (σε χειρότερη μάλιστα έκδοση), αλλά και από την διαγραφόμενη πορεία στο ζωτικό θέμα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, είμαστε πεπεισμένοι ότι οδηγούμεθα σε καταστροφική για τον Κυπριακό Ελληνισμό «λύση». Της οποίας η μόνη φυσική κατάληξη θα είναι η υλοποίηση του αρχικού στόχου που τέθηκε για την νήσο από τον πρωτεργάτη της τουρκικής πολιτικής στο Κυπριακό Νιρχάτ Ερίμ από το 1956: Η ανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία.

Τα πιο πάνω τεκμηριώνονται με πάμπολλα επιχειρήματα, κυρίως όμως (κατά την άποψη μας), με μια ανάγνωση των τεκταινομένων στους χειρισμούς στο ζωτικό θέμα του φυσικού αερίου και στον συσχετισμό τους με την «λύση». Μας ζώνουν μαύρα φίδια ακούγοντας τους κυβερνώντες να επιχειρούν να μας καθησυχάζουν δηλώνοντας ότι ... μόνο μετά την λύση θα μπορούσε να περάσει το Κυπριακό φυσικό αέριο (και αυτό του Ισραήλ) μέσω Τουρκίας, προς την Ευρωπαϊκή αγορά. Αντιστέκονται τάχατες, δηλώνοντας το αυτονόητο, ότι δηλαδή αυτά δεν μπορούν να γίνουν πριν την «λύση», προσφέροντας παράλληλα ως κίνητρο για λύση, το φυσικό αέριο (αυτή είναι η «μακρόπνοη πολιτική» που σοφίστηκαν). Εμείς λέμε ότι προσφέρουν την Κύπρο στο πιάτο, ενώνοντας την με την Τουρκία, μέσω των αγωγών φυσικού αερίου, που θα είναι ένα επιστέγασμα της «συνταγματικής ένωσης» που θα έχει επιτευχθεί με την «λύση» και της ένωσης μέσω των αγωγών του νερού και της ηλεκτρικής ενέργειας.

Όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, μετά την «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που οραματίζονται από κοινού Αναστασιάδης-Ακιντζί (και πολλοί «φίλοι» της Κύπρου) όλες οι αποφάσεις που θα παίρνει η «Κεντρική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση» θα πρέπει να είναι αρεστές στην Τουρκία. Έτσι, η όδευση του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας θα πρέπει να θεωρείται τελειωμένη υπόθεση. Σε μια τέτοια περίπτωση, σε συνάρτηση με τους υπόλοιπους «δεσμούς» που θα έχουν αναπτυχθεί με την Τουρκία στα πλαίσια της «λύσης», η Ένωση της Κύπρου με την Τουρκία θα έχει ολοκληρωθεί. Θα έχει τότε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την διαδικασία «Ιμβροποίησης» της Κύπρου. Πρώτο της στάδιο θα είναι το κλίμα ανασφάλειας που θα κυριαρχήσει, οδηγώντας τους Έλληνες της Κύπρου στην έξοδο, κατά το πρότυπο της φυγής των Ιμβρίων. Δεν θα αργεί τότε η οριστική Ένωση της Κύπρου με την Τουρκία, όχι μόνο στην θεωρία, αλλά και στην πράξη.

Το ότι οδεύουμε στην «Ιμβροποίηση» της Κύπρου και στην ένωση με την Τουρκία, τεκμηριώνεται και από τα όσα διαρρέουν από τις συνομιλίες για τις εφιαλτικές πρόνοιες της «λύσης» και τα όσα δέχθηκε (τα όσα «κλείδωσε») ο Νίκος Αναστασιάδης. Θα πρόκειται (αν αφήσουμε να πραγματοποιηθεί) για ένα μη λειτουργικό κράτος-έκτρωμα, που θα βασίζεται στην αναγκαστική εξίσωση σε όλους τους τομείς του 82% με το 18%. Μάλλον θα λειτουργεί, στον βαθμό που θα το επιτρέπει η Τουρκία. Θα υπάρχει ένα τουρκικό προτεκτοράτο και εντός του, μία «ελληνοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία», έρμαιο στις ορέξεις της γείτονος χώρας. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ορθώς δήλωσε ότι δεν παράλαβε κράτος για να παραδώσει κοινότητα. Ο σημερινός πρόεδρος, με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, φαίνεται ότι αυτό ακριβώς προσπαθεί να «πετύχει» (να παραδώσει κοινότητα).

Δεν χρειάζεται να εμβαθύνουμε στις τελείως παράλογες πρόνοιες της «λύσης» που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές, γιατί μας υποβιβάζουν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας και σε ανθρώπους χωρίς αξιοπρέπεια. Ενώ ωραιοποιείται η κατάσταση στα κεφάλαια που υπάρχουν οι λεγόμενες συγκλίσεις (περιουσιακό, συνταγματικά, διακυβέρνηση, Οικονομία, κ.α.), υπάρχουν οι διευκρινίσεις και οι υποσημειώσεις που εξουδετερώνουν τα όσα ισχυρίζεται ο Πρόεδρος, ότι π.χ. εξασφαλίζονται οι τέσσερεις ελευθερίες, η αποκατάσταση περιουσιών, η ενότητα της Οικονομίας κ.ο.κ.

Όσον αφορά το μείζον θέμα των εποίκων, κορωνίδα της Τουρκικής πολιτικής στα πλαίσια του σχεδίου ανάκτησης της Κύπρου (που κάποιοι επιμένουν εγκληματικά να υποτιμούν και να υποβαθμίζουν), ο Πρόεδρος ξαφνιάζει ακόμα και τους φανατικούς υποστηρικτές του. Δεν μας έπεισε ότι γίνονται λάθη του ποδαριού για σε τέτοια σημαντικά ζητήματα από ένα πρόεδρο. Μάλλον μας έπεισε ότι αποδέχεται την παραμονή όλων των εποίκων με κάποια παράξενα μαθηματικά και κάποιες ύποπτες «απογραφές πληθυσμού» που πρόκειται να γίνουν. Όσον αφορά το δημοψήφισμα που βρίσκεται επί θύρας, δεν φαίνεται να απασχολεί πολλούς το γεγονός ότι και αυτή τη φορά μάλλον θα ψηφίσουν και οι έποικοι. Ρωτούμε: Αν επιτραπεί σε παράνομους έποικους να ψηφίσουν, θα είμαστε πειστικοί αν απαιτούμε μετά, να αποχωρήσουν;

Αν κάπου υπάρχει μια νοητή γραμμή, όριο ασφάλειας για την επιβίωση ενός μικρού λαού (οι γνωστές κόκκινες γραμμές, όπως τις ονομάζουν οι ταγοί μας), πιστεύω ότι οι σημερινοί κυβερνώντες την έχουν υπερβεί, σε βαθμό μάλιστα που εγείρονται σωρεία από ερωτηματικά για την για την ικανότητα τους να διαχειριστούν το Κυπριακό. Εγείρονται σίγουρα ερωτηματικά για τα όσα διακηρύσσουν περί εθνικοφροσύνης, περί επιδίωξης λύσης που θα απελευθερώνει την Κύπρο από τα δεσμά της κατοχής και περί διασφάλισης της επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού στην γη των προγόνων του. Οι εθνικόφρονες αγωνιστές της ΕΟΚΑ ξεκίνησαν τον αγώνα, έχοντας ως στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ενώ (κατά την άποψη μας) όπως περιγράφεται και πιο πάνω, οι σημερινοί «εθνικόφρονες» της ηγεσίας του ΔΗΣΥ μας έφεραν κοντά, όσο ποτέ άλλοτε, στην Ένωση με την Τουρκία!

Ενόψει των επικείμενων ραγδαίων εξελίξεων στο Κυπριακό, υπενθυμίζουμε τις προεκλογικές «δεσμεύσεις» του Νίκου Αναστασιάδη για το Κυπριακό. Για να επισημάνουμε ότι αιτιολογείται πλήρως μια απαίτηση από την αντιπολίτευση, για παραίτηση του Προέδρου. Ενόψει εξελίξεων και λόγω αθέτησης «δεσμεύσεων», απαίτηση για παραίτηση και απαίτηση για προκήρυξη πρόωρων προεδρικών εκλογών για ανανέωση της λαϊκής εντολής. Αυτό απαιτείται από ηγέτες που διαφωνούν και αντιστέκονται και όχι σκέψεις για να στηρίξουν έναν Πρόεδρο, συνοδεύοντας τον σε συνομιλίες που θα έχουν ως βέβαιο αποτέλεσμα, μια νέα Τουρκοκρατία.

ΠΗΓΗ