Μπαλαφάρα (η):
Στο θέατρο και τον κινηματογράφο είναι μια κωμωδία καταστάσεων όπου κυριαρχούν η υπερβολή, το χοντροκομμένο χιούμορ η φωνακλάδικη αθυροστομία, οι έντονες κινήσεις (οι ηθοποιοί είναι υπερδραστήριοι επί της σκηνής), η ακατάσχετη πολυλογία, και γενικά
κάθε είδους χοντράδα (μέχρι τη χυδαιότητα) με σκοπό την εύκολη πρόκληση γέλιου.
Άρα, όταν μιλάμε για ''μπαλαφάρα'' εννοούμε την κιτσάτη χοντροκοπιά,την μπαρούφα, την μπούρδα, τη σαχλαμάρα, την αρλούμπα, τη μούφα, την ανώδυνη διασκέδαση για κοινό χωρίς απαιτήσεις, τη ''δηθενιά'', την αποτυχημένη προσπάθεια για σάτυρα λόγω έλλειψης μέτρου ή ταλέντου.
Βλέπουμε σε όλα αυτά κάτι που να μας θυμίζει αυτό που σήμερα ονομάζεται κυβέρνηση;
Αυτή την κυβέρνηση που ''δεν θέλει'' αλλά την αναγκάζουν την καϋμένη να εξοντώσει την κοινωνία και να ξεπουλήσει την χώρα.
Φωνάζει η έρμη η κυβέρνηση: ''όχι, δεν θέλω, αφήστε με να παραιτηθώ, καλύτερα να παραιτηθώ παρά να καταντήσω σαν τους άλλους, ξόανο στα χέρια των ''Εταίρων'' τραπεζιτών και τοκογλύφων'',
..αλλά αυτοί οι απαίσιοι δεν την αφήνουν να παραιτηθεί, την κρατάνε με το ζόρι στις καρέκλες της εξουσίας, εκεί, να την τιμωρήσουν που τόλμησε να δώσει ελπίδα (έστω και ψεύτικη) στον κοσμάκη,
..που έδειξε (κατά λάθος και με άλλο σκοπό) με το δημοψήφισμα στον λαό την χαραμάδα που μπορεί να γίνει πόρτα και πύλη για τον απεγκλωβισμό από τα νύχια του οργανωμένου πολιτικού εγκλήματος, της καμόρας που λέγεται ''Ενωμένη Ευρώπη''.
Κρατούν με το ζόρι την κουραδομηχανή στο υπουργείο Παιδείας, και την θεια-Θεανώ στο υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης(!),
..ενώ αυτοί κοπανιούνται και οδύρονται: ''αφήστε μας να φύγουμε, δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε τον λαό!''.
Το ίδιο και σε όλα τα άλλα υπουργεία. Με το ζόρι ''προσάγουν'' κάθε πρωί υπουργούς και υφυπουργούς στα γραφεία τους, με το ζόρι τους βάζουν μέσα στις υπουργικές λιμουζίνες, με το ζόρι τους βάζουν το στυλό στα χέρια να υπογράψουν την δική μας καταδίκη.
Είναι να τους λυπάται κανείς.
Κοιτάξτε στην φωτογραφία το σοβαρό ύφος του γελοίου που έκανε την γελοία δήλωση.
Νομίζει πως η ''σοβαρότητα'' της γελοιότητας του προσδίδει κύρος και αλήθεια στα λεγόμενά του.
Όμοια, σοβαρότατα γελοία, είναι όλη η παρούσα κυβέρνηση.
Προσπαθεί να μας πείσει πως η μπαλαφάρα που μας παρουσιάζει είναι αρχαίο δράμα!
Και ενδεχομένως πολλοί εκεί μέσα να το πιστεύουν αυτό.
Το ατάλαντο μπουλούκι περνάει τον εαυτό του για ''Μινωτήδες'' και ''Παξινές''.
Στην ''αγρια δύση'' οταν το μπουλούκι δεν ικανοποιούσε τα λεπτεπίλεπτα αισθητικά κριτήρια του κοινού, το παίρναν με τα ''γιούχα'',
..με τις τομάτες και τα γιαούρτια,
..ενίοτε και με τις πέτρες,
..πριν καταλήξουν στην πίσσα και τα πούπουλα.
Ευτυχώς που δεν είμαστε στην άγρια δύση,
..αλλά στην πολιτισμένη ''Ευρώπη των λαών''!
Ευτυχώς κύριε Μπαλαφάρα μας!..
Στο θέατρο και τον κινηματογράφο είναι μια κωμωδία καταστάσεων όπου κυριαρχούν η υπερβολή, το χοντροκομμένο χιούμορ η φωνακλάδικη αθυροστομία, οι έντονες κινήσεις (οι ηθοποιοί είναι υπερδραστήριοι επί της σκηνής), η ακατάσχετη πολυλογία, και γενικά
κάθε είδους χοντράδα (μέχρι τη χυδαιότητα) με σκοπό την εύκολη πρόκληση γέλιου.
Άρα, όταν μιλάμε για ''μπαλαφάρα'' εννοούμε την κιτσάτη χοντροκοπιά,την μπαρούφα, την μπούρδα, τη σαχλαμάρα, την αρλούμπα, τη μούφα, την ανώδυνη διασκέδαση για κοινό χωρίς απαιτήσεις, τη ''δηθενιά'', την αποτυχημένη προσπάθεια για σάτυρα λόγω έλλειψης μέτρου ή ταλέντου.
Βλέπουμε σε όλα αυτά κάτι που να μας θυμίζει αυτό που σήμερα ονομάζεται κυβέρνηση;
Αυτή την κυβέρνηση που ''δεν θέλει'' αλλά την αναγκάζουν την καϋμένη να εξοντώσει την κοινωνία και να ξεπουλήσει την χώρα.
Φωνάζει η έρμη η κυβέρνηση: ''όχι, δεν θέλω, αφήστε με να παραιτηθώ, καλύτερα να παραιτηθώ παρά να καταντήσω σαν τους άλλους, ξόανο στα χέρια των ''Εταίρων'' τραπεζιτών και τοκογλύφων'',
..αλλά αυτοί οι απαίσιοι δεν την αφήνουν να παραιτηθεί, την κρατάνε με το ζόρι στις καρέκλες της εξουσίας, εκεί, να την τιμωρήσουν που τόλμησε να δώσει ελπίδα (έστω και ψεύτικη) στον κοσμάκη,
..που έδειξε (κατά λάθος και με άλλο σκοπό) με το δημοψήφισμα στον λαό την χαραμάδα που μπορεί να γίνει πόρτα και πύλη για τον απεγκλωβισμό από τα νύχια του οργανωμένου πολιτικού εγκλήματος, της καμόρας που λέγεται ''Ενωμένη Ευρώπη''.
Κρατούν με το ζόρι την κουραδομηχανή στο υπουργείο Παιδείας, και την θεια-Θεανώ στο υπουργείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης(!),
..ενώ αυτοί κοπανιούνται και οδύρονται: ''αφήστε μας να φύγουμε, δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε τον λαό!''.
Το ίδιο και σε όλα τα άλλα υπουργεία. Με το ζόρι ''προσάγουν'' κάθε πρωί υπουργούς και υφυπουργούς στα γραφεία τους, με το ζόρι τους βάζουν μέσα στις υπουργικές λιμουζίνες, με το ζόρι τους βάζουν το στυλό στα χέρια να υπογράψουν την δική μας καταδίκη.
Είναι να τους λυπάται κανείς.
Κοιτάξτε στην φωτογραφία το σοβαρό ύφος του γελοίου που έκανε την γελοία δήλωση.
Νομίζει πως η ''σοβαρότητα'' της γελοιότητας του προσδίδει κύρος και αλήθεια στα λεγόμενά του.
Όμοια, σοβαρότατα γελοία, είναι όλη η παρούσα κυβέρνηση.
Προσπαθεί να μας πείσει πως η μπαλαφάρα που μας παρουσιάζει είναι αρχαίο δράμα!
Και ενδεχομένως πολλοί εκεί μέσα να το πιστεύουν αυτό.
Το ατάλαντο μπουλούκι περνάει τον εαυτό του για ''Μινωτήδες'' και ''Παξινές''.
Στην ''αγρια δύση'' οταν το μπουλούκι δεν ικανοποιούσε τα λεπτεπίλεπτα αισθητικά κριτήρια του κοινού, το παίρναν με τα ''γιούχα'',
..με τις τομάτες και τα γιαούρτια,
..ενίοτε και με τις πέτρες,
..πριν καταλήξουν στην πίσσα και τα πούπουλα.
Ευτυχώς που δεν είμαστε στην άγρια δύση,
..αλλά στην πολιτισμένη ''Ευρώπη των λαών''!
Ευτυχώς κύριε Μπαλαφάρα μας!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θα ελέγχονται πριν δημοσιευθούν