Η αναγκαία αναγέννηση του Κράτους

Οι επικείμενες εκλογές και οι συνέπειές τους θα ολοκληρώσουν τον μικρο-κύκλο της Μεταπολίτευσης, ίσως με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο άνοιξε· δηλαδή με καταστροφή. Για τους επιλήσμονες, θυμίζουμε ότι η περίοδος της πρόσφατης, μακράς σχετικά, Δημοκρατίας μας ανεγέρθη επί των ερειπίων της Κύπρου.

Η δραματικότητα με την οποία εκδηλώνεται η κρίση στην Ελλάδα, από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, που τη διαφοροποιεί από όποια άλλη ανάλογη ευρωπαϊκή περίπτωση, αποδεικνύει ότι διέπεται από δομικά χαρακτηριστικά. Ως εκ τούτου, δεν επικεντρώνεται μόνον ή κυρίως στις αδυναμίες του παραγωγικού της μοντέλου, ούτε σχετίζεται αποκλειστικά με τις αρνητικές παγκόσμιες ανακατατάξεις. Αν και οι δύο αυτοί παράγοντες συντελούν στην άκρως προβληματική κατάσταση που βιώνει η χώρα, εντούτοις, η οριακή κρισιμότητά της τροφοδοτείται από την σοβαρή παθογένεια του κράτους καθώς και της αλλοτριωμένης «κρατικής ιδεολογίας».    

Ο πυρήνας, δηλαδή, του προβλήματος εδράζεται στη δυσλειτουργία και στην αδυναμία, εν τέλει, των κρατικών δομών να εκπληρώσουν το εύρος της αποστολής τους. Να εγγυηθούν επαρκώς την εθνική κυριαρχία, να διατηρούν υψηλό το αίσθημα της εσωτερικής ασφάλειας, και ταυτοχρόνως, να δύνανται να παρέμβουν καθοριστικά στην ανασυγκρότηση της οικονομικής δραστηριότητας, με τομές στην εσωτερική παραγωγή και με την κατάλληλη προβολή ισχύος στο εξωτερικό.

Παρά το γεγονός ότι το κράτος έχει πληγεί από τα βέλη νεο-φιλελεύθερων και νεο-μαρξιστών, στο όνομα των ατομικών δικαιωμάτων και του μεσσιανισμού της παγκοσμιοποίησης, στα χρόνια της κρίσης ανεδύθη και πάλι εκ των πραγμάτων ως πρωταγωνιστικός παράγων. Τούτο γίνεται άμεσα αντιληπτό παρακολουθώντας την εναγώνια δραστηριότητα των χωρών να διασωθούν, να ανθέξουν, να αναδειχθούν, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Και κάνοντας λόγο για χώρες, δεν περιοριζόμαστε σε όσες υποτίθεται δεν είναι εμπεδωμένες οι φιλελεύθερες αξίες ή δεν έχει βαρύνουσα σημασία η κοινωνία των πολιτών, και όπου το κράτος έχει ανοιχτά κυρίαρχο ρόλο στη λειτουργία της αγοράς, όπως είναι η Ρωσσία και η Κίνα. Το ίδιο πράττουν με ιδιαίτερη συνέπεια και οι χώρες του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Σε έναν «πόλεμο», άλλωστε, χρησιμοποιείς όποιο όπλο διαθέτεις.

Συνεχεια...