ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

Ο Εθνικισμός δεν είναι ούτε συντηρητισμός ούτε ριζοσπαστισμός. Δεν μπορεί να ενταχθεί ούτε σε εκείνους που αρνούνται κάθε σοβαρή μεταβολή στις κοινωνικές δομές και θεσμούς ούτε και σ’ αυτούς που θέλουν να ανατρέψουν κάθε τι παλιό, θεσμούς, δομές και αξίες, οικοδομώντας σύμφωνα με άλλοτε άλλα πρότυπα.

 Αν κάποιος έμπαινε στον πειρασμό να τοποθετήσει τον Εθνικισμό στο φάσμα «συντηρητισμού» και «ριζοσπαστισμού» που είναι ένας ακόμα προσδιορισμός του διχαστικού διπόλου «Δεξιά»-Αριστερά», θα έκανε λάθος τοποθετώντας τον είτε «δεξιά», επειδή υπερασπίζεται κάποιους από τους υπάρχοντες υγιείς θεσμούς όπως της θρησκείας, της γλώσσας των παραδόσεων κ.λπ., είτε «αριστερά», λόγω του κοινωνισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης που περιλαμβάνουν η κοινωνική και οικονομική του πολιτική.

Αυτό γιατί ενώ ο συντηρητισμός υπερασπίζεται ουσιαστικά την μη αλλαγή των κατεστημένων αξιών, θεσμών και δομών ανεξάρτητα από την φύση τους, ο Εθνικισμός υπερασπίζεται τις παραδοσιακές αξίες (όχι πάντα τις δεδομένες και όχι μόνο αυτές)επειδή εκπορεύονται από το Έθνος ή συμπορεύονται με το εθνικό συμφέρον.

Το ίδιο συμβαίνει με το ριζοσπαστισμό της ριζικής ανατροπής των κατεστημένων δομών (με έμφαση στο κοινωνικό περιεχόμενο κυρίως) και της αντικαταστάσεώς τους με άλλες. Κοινωνιολόγοι του συστήματος ορίζουν ενίοτε τον εθνικισμό σαν «ριζοσπαστικό», οι πλέον σύγχρονοι δε, μετά το ιδεολογικό και όχι μόνο, πάντρεμα της σύγχρονης «αριστεράς» με την νέα τάξη πραγμάτων (αρχίζοντας από τον ηγέτη του Μάη του 1968, Ντανιέλ Κον  Μπεντίτ -η καταγωγή είναι απολύτως συμπτωματική- και φτάνοντας στον δικό μας ΣΥΡΙΖΑ), εντάσσουν στις ριζοσπαστικές δυνάμεις μόνο τον εθνικισμό και την κατ’ αυτούς «ακροδεξιά».

Ο Εθνικισμός όμως δεν μπορεί να ενταχθεί ούτε εδώ. Ο κοινωνισμός και το οικονομικό του σύστημα εκκινούν από την αξιακή του αφετηρία, το έθνος και στοχεύουν στην διαχρονική υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος καθώς και των συμφερόντων του λαού και της κοινωνίας τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Δεν μπορεί ακόμα, να τοποθετηθεί σε κανένα σημείο της νοητής γραμμής που ενώνει τους δύο αυτούς πόλους, αφού το αξιακό του σύστημα στηρίζεται σε απολύτως διαφορετική βάση.

Στο απάνθρωπο δόγμα της κυριαρχίας των οικονομικών σχέσεων στην ζωή των ανθρωπίνων όντων και κοινωνιών, ο Εθνικισμός αντιτίθεται τοποθετώντας τις στην πραγματική τους θέση, στην υπηρεσία των ανθρώπων, της κοινωνίας και της διαχρονικής ανθρώπινης συλλογικότητος, του έθνους.

Στο δόγμα της ισότητος και του μετασχηματισμού της κοινωνίας είτε σε συναθροίσματα ατόμων και πεδίο μάχης και ανταγωνισμού των ατομικών συμφερόντων είτε σε ομογενές άθροισμα ανθρωπίνων όντων, ο Εθνικισμός αντιτάσσει την αξιοκρατική δόμηση της Οργανικής Κοινωνίας σαν συνισταμένης των διαφορετικών προσωπικοτήτων που την αποτελούν, εκτεινόμενης διαχρονικά σε παρόν και μέλλον σε διαρκή διασύνδεση και αλληλεπίδραση με την εθνική της ολοκλήρωση.

Στο δίπολο της παρακμής που οδήγησε την ανθρωπότητα στα σημερινά καταστροφικά αδιέξοδα,  η Εθνικιστική Κοσμοθεωρία προβάλλει ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιών που δεν είναι εφεύρεση κάποιου δήθεν φιλοσοφούντος καλαμαρά αλλά κατανόηση, αποδοχή, ενσωμάτωση και κωδικοποίηση της φυσικής πραγματικότητος και των αναλλοίωτων αρχών της.

Τέλος επανερχόμενοι στο ζήτημα που τέθηκε από την αρχή του άρθρου, παραθέτουμε τα λόγια του μεγάλου Ισπανού επαναστάτη, Χοσέ Αντόνιο Πρίμο Ντε Ριβέρα:

«Δεν είμαστε ούτε συντηρητικοί ούτε ριζοσπάστες. Είμαστε παραδοσιακοί και επαναστάτες.».

Πηγη